Νέον Αναστασιματάριον (Βιβλιοδετημένη έκδοση)

Το Αναστασιματάριον αποτελεί βασικό λειτουργικό και διδακτικό βιβλίο της εκκλησιαστικής μας μουσικής, που γνώρισε διαχρονικά αλλεπάλληλες εκδόσεις, με κορμό το αργό στιχηραρικό μέλος, το παλαιόν, κατά την παράδοση του Ιωάννου Δαμάσκηνου και του Μανουήλ Χρυσάφη, και το αργοσύντομο στιχηραρικό και σύντομο ειρμολογικό μέλος του Πέτρου Λαμπαδαρίου του Πελοποννησίου.
Στη σειρά των Αναστασιματαρίων πρώτη ήταν Η έντυπη έκδοση του αργοσυντόμου Αναστασιματαρίου Πέτρου Λαμπαδαρίου, από τον Πέτρο Μανουήλ τον Εφέσιο το 1820, σε εξήγηση Γρηγορίου Πρωτοψάλτου και Χουρμουζίου Χαρτοφύλακας, και περιελάμβανε με ακρίβεια τη χειρόγραφη παράδοση των Αναστάσιμων Ακολουθιών του μεγάλου Εσπερινού του Σαββάτου και του Όρθρου των Κυριακών κατά τους οκτώ ήχους. Έκτοτε ακολούθησαν σειρές άλλων εκδόσεων επιφανών διδασκάλων με μικρές ή μεγαλύτερες αποκλίσεις μεταξύ τους, τόσο στα μέλη όσο και στην ύλη, λόγω προσθηκών ή διαφορετικών παραδόσεων, μέχρι την καθιέρωση του Αναστασιματαρίου του μεγάλου μύστη της Βυζαντινής μουσικής Πέτρου Λαμπαδαρίου του Πελοποννησίου.
Το Αναστασιματάριον αυτό, διασκευασμένο από τον Ιωάννη Πρωτοψάλτη, επανεκδίδεται αυθεντικά σύμφωνα με τις δύο πρωτότυπες και γνήσιες πηγές, την έκδοση Κωνσταντινουπόλεως (1858) και τη «Μουσική Βιβλιοθήκη» (1868-1869) και στη γνωστή διμερή μορφή του Αργοσυντόμου και Συντόμου μέλους, με ευανάγνωστη επαναστοιχειοθέτηση του ποιητικού και μουσικού κειμένου και στόχευση διορθωτική των σημειογραφικών ή άλλων αβλεπτημάτων του πρωτόγραφου έργου (τονισμός συλλαβών - τρίσημοι και συνεπτυγμένοι πόδες, φθορικές εναλλαγές, μαρτυρίες ήχων και φθόγγων όπως του ειρμολογικού Δευτέρου εκ του πα. του πλαγίου Α', πλαγίου Δ') και συμπληρωματική τόσο των προψαλλόμενων στα τροπάρια στίχων, μέλος Ιωάννου, των κατ' ήχον Υπακοών και των στίχων των Προκειμένων των Αναβαθμών όσο και των ισοκρατημάτων, που αποτελούν οργανικό συστατικό του μέλους.
Οι εκδότες, πιστεύοντας ότι με το ανά χείρας πόνημα συμβάλλουν, συν Θεώ, στην ευχερέστερη και ακριβέστερη ερμηνεία των εκκλησιαστικών μελών, αλλά και στην εποπτικότερη διδασκαλία της θείας τέχνης υπό των φιλοτίμων Μουσικοδιδάσκαλων, εξαιτούται ταπεινά την επιεική κρίση των συναδέλφων και φιλομούσων για τις κατ' άνθρωπον ατέλειες της παρούσας έκδοσης και εύχονται οι φιλόκαλοι εργάται του μυρίπνοου ασματικού αμπελώνος να διαφυλάξουμε ανόθευτο τον αρίφνητο πλούτο της λειτουργικής μας μουσικής παραδόσεως, προς δόξαν και ευχαριστίαν του εν Τριάδι υμνουμένου Θεού. (Από τον πρόλογο των επιμελητών)